'Der Liebe Gott hat mich Gehört !'  'Der liebe Gott hat mich gehört !' Ik draai me om in de jeep en kijk onze duitse safarigenote aan. Gelukzalig kijkend herhaalt zij haar uitspraak. Ik knik en kijk verder naar haar echtgenoot. Twee duimen gaan omhoog, op zijn gezicht een grote glimlach en vanuit zijn ooghoek zie ik een vreugdetraan over zijn ruwe, ongeschoren wang lopen. Naast mij zit Carina, haar twinkelende ogen zeggen mij genoeg. Wat een geweldige ervaring hebben wij zojuist gehad: het absolute hoogtepunt van onze Indiareis. En ikzelf ? Een vat overlopend van emoties. Ik weet niet meer of ik moet lachen of huilen. Ik ben boos en blij tegelijk, wat een dag ! Vier dagen eerder zijn wij door zeer dichte mist , na een hilarische hotelovernachting , van Katni naar Bandhavgarh National Park gereden. Dit is de reden van onze eerste rondreis door India: we gaan op tijgersafari.
Helemaal mee eens, wij gaan gewoon lekker genieten van alles wat we gaan zien. Gelukkig heeft ons gezelschap tijdens de eerste safari's, een Israelische vader en zoon dezelfde instelling. Zij zijn grote vogelliefhebbers en Bandhavgarh heeft genoeg te bieden. We zien Indian Rollers met hun spectaculair blauwe vleugels in vlucht. Gieren cirkelen in grote groepen hoog in de lucht. Een Valk pakt op 50 meter van de jeep een prooi.
Gelijk wordt er gereageerd, BAM, vol op de rem, jeep in z'n achteruit en inderdaad: perfect gecamoufleerd zit op 10 meter van de weg een Jungle Cat, mijn kattenvrouwtje heeft het goed gezien. Waar we minder vrolijk van worden zijn sommige andere jeeps, chagrijnige gezichten van types die dachten binnen een halfuur hele kuddes tijgers te kunnen zien en die al het andere moois over het hoofd zien. Dieptepunt is een jeep met drie dikke Engelse 'dames', gillend en giebelend hoor je ze al van ver aankomen. Gelukkig zijn ze ver weg als we tegen het eind van de eerste safari een 'Alarm Call' horen. Een Sambarhert heeft een tijger gezien. Onze gids en chauffeur zitten met gespitste oren en bij de volgende kreet is het vasthouden. Met grote snelheid rijden we 200 meter verder waar we een vrouwtjestijger het bos in zien lopen. In het volle zonlicht lijkt het oranje van de tijgerin bijna licht te geven; wat een verschil met de bijna onzichtbare Jungle Cat.  Voldaan rijden we het park uit. We zijn niet 'Single Minded' maar een tijger in het wild was toch wel een grote wens en de reden om hiernaartoe te komen. De twee volgende safari's zien we geen tijgers maar de grote groepen herten die bij zonsondergang staan te grazen zijn wel erg fraai. Net als de Makaken en Langoeren die elkaar achterna zitten in de bomen. De Israeliërs zijn inmiddels vertrokken en onze nieuwe metgezellen zijn een Duits echtpaar van middelbare leeftijd. Het zijn grote wildlife liefhebbers die al heel wat reizen gemaakt hebben en waar vooral Heinrich smakelijk over kan vertellen. Onze gesprekken zijn een hilarische spraakverstrengeling van Duits en Engels, maar met een paar 'Special Snacks' (Kingfisher bier) erbij kunnen we het prima samen vinden bij het kampvuur. Bij onze laatste safari zijn de weersomstandigheden gelukkig veranderd. De mist is verdwenen, een heldere, knisperend koude ochtend. Bij het binnenrijden van het park zien we de rijp op het gras staan. Iedereen heeft een goed gevoel; 'Vandaag gaat het gebeuren' zie ik op de gezichten om mij heen geschreven. Bergop gaat het, ik geniet met volle teugen, in mijn hoofd klinkt de band Journey: 'See a new day, Start a new way, Get it straight, It all comes together.'
 Iedereen veert op.
Camera's klikken. Voor je het weet is het voorbij, of er komen zoveel jeeps dat je door moet rijden. Maar niet vandaag. Eén andere jeep komt aanrijden en dit fantastische beest blijft rustig liggen, minutenlang. 'Sta 'ns op.' hoor ik naast me fluisteren. Even later vervult het beest de wens van kattenvrouwtje. Langzaam strekt hij zich uit, loopt een paar meter. Nog een keer strekken, paar meter lopen. Even de nagels scherpen aan een boom en met een brul verdwijnt het dier achter de struiken. Onze chauffeur geeft rustig gas en om de bocht steekt dit prachtige dier vlak voor ons de weg over. Na een laatste blik verdwijnt de tijger tussen de bomen. Precies op dat moment kondigt een hoop herrie de komst van onze Engelse 'vriendinnen' aan. 'Der liebe Gott hat Uns Gehört.........'. En Heinrich ? Heinrich zegt wat ik denk: 'Und die Verdammte Engländerinnen haben es nicht gesehen, HaHaHa !!'
0 Reacties
|
RSS-feed
