Dibru-Saikhowa National Park
Wilde buffel tijdens een safari in Dibru-Saikhowa National Park, India.
"The land the Nation forgot.", de bijnaam van Dibru-Saikhowa N.P. is perfect gekozen. Ver weg in het uiterste oosten van Assam ligt dit ruige gebied omgeven door de Lohit, Dibru en Brahmaputra. Deze rivieren vormen dit land, ze geven en nemen afhankelijk van de hoogte van het water.
Dibru-Saikhowa is het land van een exotisch viertal, vier bijzondere diersoorten genieten hier bescherming: de Ganges dolfijn, de Aziatische waterbuffel, de Westelijke hoelok en de witvleugelboseend. Daarnaast komen hier ook andere 'gewoon' bedreigde soorten voor zoals tijgers, luipaarden en andere katachtigen. De uitgestrekte zandbanken trekken, vooral in de winter, grote aantallen vogels zoals de streepkopgans die over de Himalaya heen vliegt om hier te overwinteren. In de uiterste noordoosthoek zwerft een kudde verwilderde paarden, de nazaten van de dieren die in de Tweede wereldoorlog gebruikt werden als lastdier. Prachtige dieren die zeer schuw zijn en zeer moeilijk te spotten.
"The land the Nation forgot.", helaas geldt dat ook als het gaat om bescherming. Dit is één van de slechtst gemanagede parken in het land. Er zijn te weinig parkwachters die met zeer beperkte middelen dit gebied moeten beschermen tegen stropers en die illegale nederzettingen tegen moeten gaan. Vooral illegale immigratie vanuit Bangladesh verhoogt de toch al grote bevolkingsdruk en behoefte aan gebied om vee te laten grazen. Lokale ondernemers en milieuactivisten als Sanjay Das en Niranta Gohain proberen dit tij te keren door Dibru-Saikhowa als eco-toerisme bestemming op de kaart te zetten. Inspanningen die langzaam maar zeker hun vruchten beginnen af te werpen.
Een bijzondere vorm van bescherming vindt plaats in een aantal dorpen net buiten het reservaat: de dorpelingen die plaats zouden moeten maken voor grootschalige bouwplannen gebruiken de aanwezige populatie beschermde hoeloks als 'dierlijk schild'. Normaal gesproken hebben wij het niet zo op wilde dieren die met voedsel worden gelokt maar in dit geval profiteren zowel de mens als de mensaap.
Dibru-Saikhowa is een ruig gebied met nauwelijks infrastructuur, de beste manier is om het te verkennen per boot. Hoever je komt is volkomen afhankelijk van het waterpeil en de stroomsterkte van de rivieren. Zet voet aan land om een stukje landinwaarts te gaan en de spanning stijgt, zeker als je verse olifantenhopen aantreft tussen het metershoge gras. Maar of je ze ziet......?
Dibru-Saikhowa is het land van een exotisch viertal, vier bijzondere diersoorten genieten hier bescherming: de Ganges dolfijn, de Aziatische waterbuffel, de Westelijke hoelok en de witvleugelboseend. Daarnaast komen hier ook andere 'gewoon' bedreigde soorten voor zoals tijgers, luipaarden en andere katachtigen. De uitgestrekte zandbanken trekken, vooral in de winter, grote aantallen vogels zoals de streepkopgans die over de Himalaya heen vliegt om hier te overwinteren. In de uiterste noordoosthoek zwerft een kudde verwilderde paarden, de nazaten van de dieren die in de Tweede wereldoorlog gebruikt werden als lastdier. Prachtige dieren die zeer schuw zijn en zeer moeilijk te spotten.
"The land the Nation forgot.", helaas geldt dat ook als het gaat om bescherming. Dit is één van de slechtst gemanagede parken in het land. Er zijn te weinig parkwachters die met zeer beperkte middelen dit gebied moeten beschermen tegen stropers en die illegale nederzettingen tegen moeten gaan. Vooral illegale immigratie vanuit Bangladesh verhoogt de toch al grote bevolkingsdruk en behoefte aan gebied om vee te laten grazen. Lokale ondernemers en milieuactivisten als Sanjay Das en Niranta Gohain proberen dit tij te keren door Dibru-Saikhowa als eco-toerisme bestemming op de kaart te zetten. Inspanningen die langzaam maar zeker hun vruchten beginnen af te werpen.
Een bijzondere vorm van bescherming vindt plaats in een aantal dorpen net buiten het reservaat: de dorpelingen die plaats zouden moeten maken voor grootschalige bouwplannen gebruiken de aanwezige populatie beschermde hoeloks als 'dierlijk schild'. Normaal gesproken hebben wij het niet zo op wilde dieren die met voedsel worden gelokt maar in dit geval profiteren zowel de mens als de mensaap.
Dibru-Saikhowa is een ruig gebied met nauwelijks infrastructuur, de beste manier is om het te verkennen per boot. Hoever je komt is volkomen afhankelijk van het waterpeil en de stroomsterkte van de rivieren. Zet voet aan land om een stukje landinwaarts te gaan en de spanning stijgt, zeker als je verse olifantenhopen aantreft tussen het metershoge gras. Maar of je ze ziet......?
Blog |