Slechts 20 vierkante kilometer meet dit natuurreservaat ten oosten van Jorhat. Toch vind je hier een biodiversiteit die verbazend is voor zo'n klein gebied wat omgeven wordt door theeplantages en dorpen. Zeven soorten primaten komen hier voor waaronder de naamgever van dit gebied: de Westelijke hoelok gibbon, de enige mensaap op het Indische subcontinent. Daarnaast zijn er populaties Beermakaken, Leeuwmakaken, Assammakaken, Resusapen, Kuiflangoeren en Bengaalse plompe loris.

​Een opvallende verschijning in de bomen is de Tweekleurige reuzeneekhoorn die je niet kan missen als je door dit gebied wandelt. Met luide kreten geven ze aan dat ze je gezien hebben. Toch zijn dit niet de grootste herriemakers, dat zijn de Hoeloks waarvan je het gezang op honderden meters door het bos hoort schallen. Bij deze gibbonsoort zijn de mannetjes volledig zwart met alleen zeer opvallende witte wenkrauwen. De vrouwtjes zijn minstens net zo fraai met hun grijsbruine vacht en witomlijnde gezicht.

​Een groot gevaar voor deze dieren vormt inteelt, het bos wat eigenlijk al te klein is voor een gezonde populatie wordt doorsneden door een spoorlijn. De Hoeloks die nooit op de grond komen zijn hierdoor gescheiden in twee groepen die geen fysiek contact met elkaar hebben. Een staalconstructie over de spoorlijn heen zou als brug moeten dienen, maar er zijn geen aanwijzingen dat de dieren deze halfslachtige 'oplossing' gebruiken.

​Naast de genoemde 7 apensoorten komen in Gibbon WLS een aantal katachtigen waaronder luipaarden, verschillende slangen en ruim 200 soorten vogels voor. Kleinschalig toerisme kan ook hier er voor zorgen dat de lokale bevolking inziet dat bescherming van dit prachtige gebied de moeite waard is. Wij vonden het in ieder geval een onvergetelijke ervaring om hier te voet op safari te gaan; de zingende Hoeloks galmen nog altijd na.